were delighted

frŭor, fructus ( perf. fruitus est, Dig. 7, 4, 29:

fruiti sumus,

Sen. Ep. 93, 7:

fructus sum,

Vell. 2, 104, 3; Lucr. 3, 940; v. Neue, Formenl. 2, 562; part. fut. fruiturus, v. in the foll.; imp. FRVIMINO, Inscr. Orell. 3121; as famino from fari, see below, II.), 3, v. dep. n. [for frugvor, from the root FRVG, of fruges, fructus; Goth. bruk-jan; Germ. brauchen, to use], to derive enjoyment from a thing, to enjoy, delight in (with a more restricted signif. than uti, to make use of a thing, to use it; cf.:

Hannibal cum victoria posset uti, frui maluit, relictaque Roma Campaniam peragrare,

Flor. 2, 6, 21:

tu voluptate frueris, ego utor: tu illam summum bonum putas, ego nec bonum,

Sen. Vit. Beat. 10 fin.; cf.:

id est cujusque proprium quo quisque fruitur atque utitur,

Cic. Fam. 7, 30, 2). Constr. with abl.; less freq. with acc. or absol.

In gen.

With abl., Plaut. As. 5, 2, 68:

utatur suis bonis oportet et fruatur, qui beatus futurus est,

Cic. N. D. 1, 37, 103; cf.:

plurimis maritimis rebus fruimur atque utimur,

id. ib. 2, 60, 152:

commoda, quibus utimur, lucemque, qua fruimur,

id. Rosc. Am. 45, 131:

aevo sempiterno,

id. Rep. 6, 13; cf.:

immortali aevo,

Lucr. 2, 647:

vitā,

Cic. Clu. 61, 170; id. Cat. 4, 4, 7; Sall. C. 1, 3; Tac. A. 16, 17; Sen. Ep. 61, 2:

omnibus in vita commodis una cum aliquo,

Caes. B. G. 3, 22, 2:

voluptatibus,

Cic. Rep. 3, 12; v. infra:

optimis rebus,

Phaedr. 4, 24, 9:

gaudio,

Ter. Hec. 5, 4, 2:

meo amore,

Prop. 2, 1, 48; cf.

thalamis,

Ov. F. 3, 554:

etiam his, quae nec cibo nec poculo sunt, frui dicimur, etc.,

Donat. ad Ter. Eun. 4, 7, 46:

recordatione nostrae amicitiae,

Cic. Lael. 4, 15:

usu alicujus et moribus,

id. ib. 9, 32:

securitate (animus),

id. ib. 13, 44:

timore paventum,

Sil. 12, 566; cf.

poenă,

Mart. 8, 30, 3:

quod (genus vitae), virtute fruitur,

Cic. Fin. 4, 6, 15 Madv. N. cr. al.:

quo (spectaculo) fructus sum,

Vell. 2, 104, 3:

omnium rerum cognitione fructi sumus,

Sen. Ep. 93 med.:

non meo nomine, sed suo fructus est emptor,

Dig. 7, 4, 29:

mundo,

Manil. 1, 759:

eum esse beatum, qui praesentibus voluptatibus frueretur confideretque se fruiturum aut in omni aut in magna parte vitae,

Cic. Tusc. 3, 17, 38.—Of personal objects, to enjoy one's society:

neque te fruimur et tu nobis cares,

Cic. Att. 2, 1, 4:

Attico,

Nep. Att. 20:

ut sinat Sese alternas cum illo noctes hac frui,

Plaut. As. 5, 2, 68:

cara conjuge,

Tib. 3, 3, 32:

viro,

Prop. 2, 9, 24.—

With acc.:

pabulum frui occipito,

Cato, R. R. 149, 1: ea, quae fructus cumque es, periere profusa, Lucr. 3, 940:

meo modo ingenium frui,

Ter. Heaut. 2, 4, 21.—In the part. fut. pass. (only so in class. prose):

permittitur infinita potestas innumerabilis pecuniae conficiendae de vestris vectigalibus, non fruendis sed alienandis,

Cic. Agr. 2, 13, 33; cf. id. Fin. 1, 1, 3:

nobis haec fruenda relinqueret, quae ipse servasset,

id. Mil. 23, 63:

ejus (voluptatis) fruendae modus,

id. Off. 1, 30, 106:

justitiae fruendae causa,

id. ib. 2, 12, 41:

agro bene culto nihil potest esse nec usu uberius nec specie ornatius: ad quem fruendum non modo non retardat, verum etiam invitat senectus,

id. de Sen. 16, 57:

quem (florem aetatis) patri Hannibalis fruendum praebuit,

Liv. 21, 3, 4:

res fruenda oculis,

id. 22, 14, 4.—

Absol.:

satiatis et expletis jucundius est carere quam frui,

Cic. de Sen. 14, 47:

datur: fruare, dum licet,

Ter. Heaut. 2, 3, 104:

quae gignuntur nobis ad fruendum,

Cic. Leg. 2, 7, 16; cf.:

di tibi divitias dederant artemque fruendi,

Hor. Ep. 1, 4, 7:

fruebamur, cum, etc.,

were delighted, Plin. Pan. 34, 4.—

In partic., jurid. t. t., to have the use and enjoyment of a thing, to have the usufruct:

quid? si constat, hunc non modo colendis praediis praefuisse, sed certis fundis patre vivo frui solitum esse?

Cic. Rosc. Am. 15, 44:

EVM AGRVM POSIDERE FRVIQVE VIDETVR OPORTERE,

Inscr. Orell. 3121 (A. U. C. 637); cf.: AGRVM POSIDEBVNT FRVENTVRQVE, ib.: AGRVM NEI HABETO NIVE FRVIMINO, ib.; and:

QVOD ANTE K. IAN. FRVCTI SVNT ERVNTQVE VECTIGAL, ib.: ut censores agrum Campanum fruendum locarent,

Liv. 27, 11, 8; cf. id. 32, 7, 3:

qui in perpetuum fundum fruendum conduxerunt a municipibus, etc.,

Dig. 6, 3, 1; cf. Ter. Ad. 5, 8, 27.